EM

   W piątek wybrałam się do galerii. Ostatnie przeceny a wokół nich niczym stado hien – my, kobiety. Buszujemy, przewracamy, dorywamy, czasem też się którejś coś wyrwie, innej przerwie, ale efekt zawsze ten sam. Kartą czy gotówką?

   – Do teatru teraz się nie chodzi, proszę pani – usłyszałam wracając tramwajem do mieszkania. Odpowiedziałam uśmiechem. Poprawiłam torby z zakupami. Rozmówczyni wysiadła trzy przystanki wcześniej niż ja, a jej słowa nadal krążyły w moich myślach. Chciałabym ją zapytać:     – To gdzie się teraz chodzi, proszę pani?

Fot. EM

Z cyklu rozmów o zwykłych niezwykłych ludziach.

Fot. EM    Wśród tysiąca pocałunków, wtulonych twarzy, splecionych dłoni i muśnięć w policzek można dostrzec tą piękną, wrażliwą miłość.

Fot. EM Nie przyszło mi walczyć na polu bitwy za ojczyznę. Nie przelałam swojej krwi w imię własnych wartości. Nie jestem wojowniczką. Nie wykrzykuję głośno haseł politycznych. Nie jestem uczestniczką marszy, ani protestów.